Tanıtım The Forgotten City

burada Galerius adında bir çiftçiyle tanışırlar ve çiftçi onları yargıç Sentius'a götürür. Sentius, yirmiden az kişiden oluşan şehrin, bir kişi bile günah işlerse tüm şehrin altın heykellere dönüşmeye mahkûm olduğu bir "Altın Kural" ile bağlı olduğunu açıklar; bunların çoğu, Altın Kural'a uymayı başaramamış önceki topluluklardan kalmadır. Ancak Sentius, Altın Kural'ın o günün ilerleyen saatlerinde bozulacağının farkındadır ve Altın Kural bozulursa oyuncuyu günün başlangıcına geri götüren bir portal oluşturmak için Proserpina'ya bir ritüel hazırlamıştır. Oyuncunun kaçmasının tek yolu , Altın Kural asla bozulmazsa Sentius'un ritüeli gerçekleştirmek için hiçbir nedeni olmayacağı ve oyuncunun kendi zamanına döneceği bir zaman paradoksu yaratmaktır.

Unutulmuş Şehir'in dört farklı sonu vardır. İlk son, Sentius'u günümüzden getirilen bir tabancayla veya vurduğu her şeyi altına çevirme kapasitesine sahip altın bir yay ile vurmaktan oluşur. Bu, Sentius'un ritüeli tamamlayamaması nedeniyle bir zaman paradoksu yaratır, ancak oyuncu ve Al şehrin kalıntıları arasında sıkışıp kalır ve sonunda yok olurlar. İkinci ve üçüncü sonlar, Sentius'un kayıp kızı Sentilla'nın şehrin üzerindeki bir sarnıçta kilitli olduğunu ve kaçma fırsatı olan gizli bir su kemerine bağlı olduğunu keşfetmesinden oluşur. Kaçmak Altın Kural'ı ihlal edeceğinden, Sentius kaçmasını önlemek için Sentius'un kendisi Sentilla'yı hapse atar. Sentilla'yı serbest bıraktıktan sonra, Sentius her döngüden tüm anılarını sakladığını ve kahramanın Altın Kural'ın ihlal edilmesini asla engellemesini amaçlamadığını ortaya koyar ve Al'ın sonunda intihar etmeden önce bunu yapmaya çalışarak binlerce gün geçirdiğini yorumlar. Sentius'un motivasyonu ise ritüeli ve oyuncunun zaman döngüsünü ölümsüzlüğe ulaşmanın bir yolu olarak kullanmaktır . Sentilla daha sonra Sentius'u ateşe verir , Altın Kuralı ihlal eder ve bir zaman paradoksu yaratır, ardından kaçar: ya ikinci sonda tek başına ya da üçüncü sonda topluluktan diğerleriyle. Oyuncu ve Al daha sonra yaşayanların şimdiki dünyasına geri döner.

Oyun tarafından " Kanun Sonu" olarak adlandırılan dördüncü son, oyuncunun çeşitli bireylerin Vestal Bakiresi Equitea ile birlikte topluluğa nasıl geldiklerini tartışmasını gerektirir. Burada, oyuncu aslında Yeraltı Dünyası'nda olduklarını öğrenir : oyunun başındaki nehir Tiber değil Styx'ti ve Karen'ın adı sadece kayıkçı Kharon'un farklı bir telaffuzuydu . Equitea, oyuncuya topluluğun tepesindeki Büyük Tapınağı açmak için gerekli dört plakayı toplama görevini verir. Bu dört plaka, şehrin tarihinden dört topluluğu temsil eder: Romalılar, Yunanlılar , Mısırlılar ve Sümerler . Bu topluluklar, önceki kültürlerin varlığını gizleyen şehirleri kademeli olarak üst üste inşa etmişlerdir.

Oyuncu Büyük Tapınak'ın kilidini açtıktan sonra, binlerce yıl önce insanlığa rehberlik etmek için gelen ve gelişmiş teknolojileri nedeniyle tanrı olarak kabul edilen süper zeki bir uzaylı ırkının üyesi olan Pluto ile tanışır. Uzaylıların çoğu, insanlığın doğal olarak şiddet yanlısı ve günahkar olduğuna inanarak ütopik ana gezegenlerine geri dönmeyi seçtiler. Başka bir uzaylı olan Proserpina, insanlıkta potansiyel gördü ve kendini insan yaptı, bu da Pluto'nun onu askıya almasına yol açtı . Proserpina'nın babası Jüpiter , hiçbir insanın ana gezegenlerine gitmesine izin verilmediği için onun geri dönmesini yasakladı. Buna karşılık Pluto, Jüpiter ile insanların günahsız bir şekilde tam bir yıl yaşayabileceklerine dair bir bahse girdi ve bu da şehrin ve Altın Kural'ın yaratılmasına yol açtı. Pluto, onları ölümde tutanların öbür dünyada şehre gelmesini sağlayacak bin gümüş sikke bastı . Oyuncunun içinde bulunduğu topluluk, başarılı olabilecek son topluluktur çünkü Romalılar zamanında geriye sadece iki tane sikke kalmıştır: Bunlar daha sonra Al ve oyuncu tarafından keşfedilecek ve ikisinin de şehre varmasına neden olacaktır.

Kahraman, Pluto'yu Altın Kural'ın uygulanmasının günaha yol açtığına ikna etmeyi ya da altın yayı kullanarak onu korkutmayı başarır ve sonunda kuralın askıya alınmasına ve bir zaman paradoksunun yaratılmasına yol açar. Pluto, topluluğun tüm üyelerini, Al'ı ve oyuncuyu, Romalılar zamanından ziyade şimdiki zamana, yaşayanların ülkesine geri gönderir. Tek istisna, suçları nedeniyle mühürlenmiş yeraltı şehrinde tek altın heykel olarak bırakılan Sentius'tur. Sonsöz , oyuncunun günümüzdeki bir müzede şehirdeki tüm yaşayan bireylerle ve oyun boyunca oyuncuya fısıldayan heykellerdeki ses olan Proserpina ile tanışmasından oluşur. Oyun, sadece son şehir sırasında yaşayan insanların değil, tüm heykellerin ölümlü forma geri getirildiğini ve şimdiki zamana taşındığını ortaya çıkararak sona erer.