Hocam senin bilinç altını aşırı merak ediyorum doğrusu. Bu konudaki mesajlar nasıl aklına geliyor hayret ediyorumKabul. Çok güzel geliyor kulağa.
1 milyon dolar kazanacaksın fakat Asmongold’un evini çıplak ellerin ve sadece bir diş fırçasıyla temizlemek zorundasın. Hiçbir temizlik malzemesi kullanamazsın düz su hariç. Çıkan böcekleri ve vahşi hayvanlarla da dövüşmek zorundasın. Kabul mu?
Çe fangirlleri 2010 gibi yok oldu olum sen de bırak artık.Çe ülkücü değildi lan karıştırma isimleri şimdi.
Hocam senin bilinç altını aşırı merak ediyorum doğrusu. Bu konudaki mesajlar nasıl aklına geliyor hayret ediyorum
Soluksuz okudum valla önce üzüldüm sonra sevindim sonra tekrar üzüldüm. Bir mesajda kaç duygu yaşattın be adamYani anlatmamam lazım başıma geleni ama merak ettiğin için seninle paylaşmak istiyorum. Yıl 2002 okuldan eve dönüyordum. 8 yaşında masum bir çocuğum kimseye de zararım yok. Rahmetli babam Fenerbahçeli diye Fener atkısı takıyordum. Okuldan eve dönerken beş tane Galatasaraylı adam önümü kesti. Beni derdest ettiler. Kollarımı da zincirle bağladılar. Galatasaraylı olmaları dışında hatırladığım pek bir özellikleri yoktu. Mafyatik tipler olduklarını söyleyebilirim. Galatasaraylılardı sonuçta.
Benim Fener atkımı alıp içine sabun koydulardı. Sonra bacaklarına vurmaya başladılar. Hıçkıra hıçkıra ağlatana kadar devam ettiler. Sonra içlerinden birisi bana “En büyük Galatasaray en büyük Özhan Canaydın” de dedi. Ben de sesim titreye titreye “En büyük Galatasaray en büyük Özhan Canaydın” dedim. Zincirlerimi çözdüler. Bacaklarım çok acıyordu. Beni araca bindirip bir dönercinin önüne getirdiler. Bana orada mercimek çorbası ve döner ısmarladılar. Karnım doyunca da insanlık yapıp evime kadar bıraktılar. O günden sonra rahmetli Özhan Canaydın’nın ismini hiç unutmadım.
O yüzden şu an böyleyim.
Yani anlatmamam lazım başıma geleni ama merak ettiğin için seninle paylaşmak istiyorum. Yıl 2002 okuldan eve dönüyordum. 8 yaşında masum bir çocuğum kimseye de zararım yok. Rahmetli babam Fenerbahçeli diye Fener atkısı takıyordum. Okuldan eve dönerken beş tane Galatasaraylı adam önümü kesti. Beni derdest ettiler. Kollarımı da zincirle bağladılar. Galatasaraylı olmaları dışında hatırladığım pek bir özellikleri yoktu. Mafyatik tipler olduklarını söyleyebilirim. Galatasaraylılardı sonuçta.
Benim Fener atkımı alıp içine sabun koydulardı. Sonra bacaklarına vurmaya başladılar. Hıçkıra hıçkıra ağlatana kadar devam ettiler. Sonra içlerinden birisi bana “En büyük Galatasaray en büyük Özhan Canaydın” de dedi. Ben de sesim titreye titreye “En büyük Galatasaray en büyük Özhan Canaydın” dedim. Zincirlerimi çözdüler. Bacaklarım çok acıyordu. Beni araca bindirip bir dönercinin önüne getirdiler. Bana orada mercimek çorbası ve döner ısmarladılar. Karnım doyunca da insanlık yapıp evime kadar bıraktılar. O günden sonra rahmetli Özhan Canaydın’nın ismini hiç unutmadım.
O yüzden şu an böyleyim.